A Coruña & de Rias: Anker paradijs
A Coruña & de Rias: Anker paradijs

A Coruña & de Rias: Anker paradijs

Galicië is zo’n gebied waar Belgen niet echt op vakantie gaan, of dat denk ik toch. Ben jij er al geweest? Jammer, want het is hier écht de moeite.

Hoewel we al meer dan een maand onderweg zijn geeft Spanje ons het gevoel dat het nu allemaal pas begonnen is. De oversteek van de Golf van Biskaje ligt achter ons en de eerstvolgende oversteek ligt ver vooruit. De streek is mooi, de mensen lachen, de zon schijnt (bijna) altijd en het leven is een pak goedkoper. Daarnaast is deze regio, met z’n goed beschutte baaien en uitstekende ankergrond, een plezier om met de zeilboot te verkennen. Waarom blijven we niet hier?

Aaaaaaaah Coruña

Na de oversteek van de Golf van Biskaje, komen de meesten aan in A Coruña. Terecht, want het is een geweldige stad.

Om geld uit te sparen kiezen we er voor om zo weinig mogelijk in havens te liggen en dus ankeren we aan de overkant van A Coruña in Enseada de Mera.
De eerste dagen blijven we in het dorpje dichtbij de ankerplek, bekomen wat van de oversteek en wennen aan het Spaanse ritme. Het was slechts 340 mijl zeilen maar het cultuurverschil is best groot. ‘s Middags tussen twaalf en vier ligt alles stil en in de vroege avond komt de boel weer op gang… tot in de late uurtjes.

Uiteindelijk gaan de dagen snel voorbij en gaan we slechts een keer met de bus naar A Coruña waar we ons tegoed doen aan de lokale keuken en rond de stad wandelen. We komen langs de Torre de Hercules, een indrukwekkende vuurtoren die ook nog eens een van de oudste, nog steeds werkende vuurtorens van de wereld blijkt te zijn. Het liefst zou ik nog een aantal keer terug gaan naar A Coruña maar onze tijd is niet eindeloos. Op de eerste zondag varen we richting de Rias.

De Rias?

Dat zijn geen Spaanse dames. Een Ria is een zeearm, een baai waar een Rio (rivier) op uitmondt. In Galicië bevinden zich vier Rias en we hebben ze allemaal bezocht: Ria de Muros, Ria de Arousa, Ria de Pontevedra en Ria de Vigo.

Tijdens ons verblijf hangt er veel mist over de Rias en er is weinig wind. Het geeft een sprookjesachtig effect maar maakt het zeilen er niet gemakkelijker op. We blijven enkele dagen achter de hoek van Muros geankerd en pruttelen dan in de mist verder naar Ria de Arousa. We wisselen het zeilen af met varen op de motor.

In alle Rias liggen veel mosselkwekerijen. Het is nog goed opletten met die mist, om geen bank mee te slepen. Een mossel kan wel smaken maar een mosselbank is misschien teveel van het goede. De meeste ankerplaatsen zijn erg rustig en ook de bijboot kunnen we overal veilig achterlaten. We zouden hier gerust een aantal maanden kunnen blijven maar we moeten nog zoveel doen en zien en natuurlijk ook rekening houden met de seizoenen om weer verder te varen.

Marina marina marina

Na anderhalve week voor anker gaan we een nachtje de haven van Vilagarcia de Arousa in. Het is altijd leuk om na lange tijd voor anker de marina in te gaan. Watertanks worden bijgevuld, het dek volledig geschrobt en als we van de boot af zijn weten we dat ze veilig ligt. We verversen de motor olie en besluiten uiteindelijk om nog een nachtje te blijven omdat we van de ene klus in de andere terechtkomen.

McFlop

Na het avondeten wil ik nog even naar buiten om een ijsje te eten. Ik had eerder die dag gezien dat er een ijskar staat naast het park dichtbij de marina. Eens aangekomen blijkt het gesloten te zijn. Dankzij Google Maps vind ik een plekje waar ze frozen yoghurt verkopen op slechts 10 minuten verder wandelen maar ook die is gesloten. Uiteindelijk ga ik aanschuiven bij de McDonalds voor een McFlurry. Dat heeft mij in een ver verleden wel eens kunnen smaken dus dat zal nu ook wel zijn. Tot mijn grote ontgoocheling kwam ik daar te weten dat ze geen M&M’s meer in die ijsjes steken. Ik bestelde dan maar iets anders, weet niet meer wat, het smaakte vooral naar teleurstelling.

Ondanks de McFlop is Vilagarcia de Arousa een heel gezellig stadje. De marina is een beetje ouderwets en niet zo goed onderhouden maar het heeft alles wat we nodig hebben en het personeel is ook heel erg vriendelijk. We willen graag van hieruit met de trein naar Santiago de Compostela en vragen of we, eens geankerd achter de hoek, onze dinghy bij hen mogen parkeren. Het is allemaal geen probleem en we krijgen er nog een stadsplan en de uren van de trein bij.

De combinatie van ons gebrekkig Spaans en hun gebrekkig Engels
zorgt alsnog voor een goede communicatie.

Met behulp van het marina personeel maken we een reservatie om in Vigo de boot uit het water te halen. Toen we in Lézardrieux aan een meerboei hingen was een van de roeiers van de lokale club met zijn roeiboot tegen ons gevaren, en we willen de schade graag herstellen voor we verder gaan. Via de verzekering kregen we bericht dat we een vergoeding zouden krijgen en aangezien hier veel goede faciliteiten zijn maken we er nog graag gebruik van.

De Ria van Eden

Voor we uit het water gaan stoppen we nog enkele dagen in Ria de Pontevedra. Hier zijn we beiden nog niet geweest en we kiezen voor een kleine baai in het Zuiden aan het dorpje Vilanova. Aangezien we na de haul-out meteen naar Portugal vertrekken is dit onze eindstop in de Spaanse Ria’s.

Ik weet niet waarom, maar deze plek voelt meteen als mijn favoriete Ria. We gaan aan land en het lijkt wel of we in de tuin van Eden rondwandelen. De straten worden gekleurd met bloemen in de meest prachtige kleuren en overal hangt fruit aan de bomen maar we durven er niet van eten. Ze staan op iemands grond en we willen ons niet zoals Adam en Eva laten verdrijven uit het paradijs dus blijven er af. Wat verder ligt een eenzame avocado onder de boom op het trottoir. Ik bedenk mij dat dit een stukje openbare ruimte is en raap hem op. Enkele dagen later is hij rijp en het is de lekkerste avocado die we ooit hebben gegeten. Hier komen we zeker terug!

7 Comments

  1. Els De Roeck

    Zoooo leuk om over jullie reilen en zeilen te lezen en mee te genieten van de foto’s!
    Ik werd wel een beetje stikjaloers bij dit stukje over Galicia 😉 En ik kreeg bijna teug honger, hoewel ik juist een heerlijke arroz caldoso met vis op basis van zelfgetrokken bouillon van grote gamba’s en langostinas en stukjes vis heb gegeten 😉
    Zijn jullie al aan de grote oversteek begonnen? (Hahaha, dat doet me denken aan het album van Asterix en Obelix dat ook zo heet – Obelix hebben jullie alvast bij 😜)
    Succes ermee!
    Els

    1. Dag Els, bedankt voor je leuke berichtje. Galicië is nog steeds een van onze lievelingsbestemmingen tot nu toe 🙂
      We maken ons nu klaar voor de oversteek. Dat zal er dinsdag/woensdag eindelijk van komen. We gaan dan naar Suriname en Sam en nog een vriend varen ook met ons mee! Vele groetjes daar!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *