A l’aise, Blaise. Cool, Raoul. Tranquille, Emile. Het leven gaat rustig z’n gangetje in Bretagne. Toch is het voor ons moeilijk om in deze mindset te komen. De Golf van Biskaje staat voor de deur en die staat berucht om zijn verraderlijke weersomstandigheden.
Zoveel mooier als de zon schijnt
Nadat we even naar België zijn teruggekeerd voor ons tweede vaccin brengt mijn moeder ons eind juli terug naar Lézardrieux, waar de boot aan een meerboei ligt te wachten op nieuwe avonturen.
Drie dagen genieten we van elkaars gezelschap en verkennen de streek. Bretagne staat bekend om z’n oesters en die laten we niet aan ons voorbij gaan. De Muscadet sur Lie die er bij geschoken wordt maakt het helemaal af. Na drie dagen gaat mijn moeder huiswaarts en varen wij verder naar Carantec. Van daar zeilen we naar Île d’ Ouessant maar de weergoden denken er anders over en met 25 knopen wind op de neus besluiten we uiteindelijk om l’Aber Wrac’h binnen te lopen.
In de vroege avond komen we daar aan en ankeren wat verder op de rivier. Na een pasta puttanesca kruipen we onder de wol en de volgende dag brengt ochtendstond look in de mond, maar ook een helderblauwe hemel.
De zon maakt Bretagne nog zoveel mooier.
Valse Start
In l’Aber Wrac’h brengen we de boot in gereedheid voor de oversteek van Biskaje. Tegen de avond zou de wind gunstiger draaien en in sterkte afnemen, ideaal om te vertrekken.
We zijn klaar om het anker op te halen als we nog even de motorolie nakijken en ontdekken grijze smurrie. Dit komt als een verrassing! Na wat getwijfel, bellen we over en weer met het thuisfront en besluiten het vertrek uit te stellen tot dit probleem in orde is. We blijven enkele dagen langer liggen en verversen alvast de motorolie.
Gelukkig is er ook tijd om de prachtige streek met de fiets te verkennen en nog een laatste keer bezwijken we aan onze oesterverslaving. Ik neem contact op met Sophie en Benjamin, een koppel dat ik tijdens mijn vorige zeilreis ontmoet heb in De Markiezen. We spreken af om zondag te picknicken in l’Aber Wrac’h.
Het is zo leuk om hen te zien. De laatste keer was in Savusavu in Fiji, net voor ze doorzeilden naar Nieuw-Caledonië. Daar zijn ze nog anderhalf jaar gebleven en is ook hun dochter geboren. Ondertussen hebben ze er een zoontje bij, staat de boot te koop, en wonen ze in een zelfgebouwd huis naast Brest.
Sophie vertelt me een verhaal van de schaalhoren, in het Frans bernique genaamd. Dat is een schelp in de vorm van een Chinees hoedje. ‘s Nachts grazen ze over de zeebodem en leggen nogal wat afstand af, maar keren steeds terug naar hun oorspronkelijke rustplek. Er wordt gezegd dat hetzelfde geldt voor de Bretoenen. Waar en hoelang ze ook reizen, uiteindelijk keren ze allemaal terug naar hun geliefde streek.
Dahon Offroad
Een goed weerbericht laat op zich wachten en we maken er het beste van. Na de tijdelijke reparatie varen we naar Brest, waar we de nodige onderdelen vinden om de motor te herstellen. In de Rade van Brest bevinden zich vele kleine baaien en de ankergrond is overal vrij goed.
Het is hier geweldig en we willen graag meer van de streek ontdekken, maar de Golf van Biskaje blijft hangen in ons achterhoofd en geregeld kijken we op de Windfinder naar het laatste weerbericht. We besluiten om iets Zuidelijker te varen, naar Audierne. In de late namiddag passeren we bij slecht zicht, de vuurtoren van de indrukwekkende Pointe du Raz. In het donker gooien we ons anker uit maar de wind en golven draaien en ‘s nachts waggelen we zo hard dat de potten uit de kast vliegen. Het lijkt wel een jazzconcert.
Gelukkig wordt het de komende dagen rustig en het is er goed liggen. We krijgen een week zon, gaan vaak wandelen en maken veel fietstochten met onze Dahon plooifietsen. Ook offroad blijken ze goed hun werk te doen en het maakt de ritjes naar de supermarkt er een pak gemakkelijker op.
En gaan!
We besluiten om in de nacht van dinsdag 18 op woensdag 19 augustus te vertrekken. We rijden nog een laatste keer de steile heuvel op naar de supermarkt en maken de boot vaarklaar. Dat wil zeggen binnen alles schoonmaken, alles wat los kan geraken vastzetten en ik maak alvast soep en wat geroerbakte groenten klaar.
Buiten wordt onze bijboot afgelaten en opgeborgen in de ankerbak, we kijken na of de lijnen goed liggen en leggen ‘onzen Obelix’ oftewel halfwinder klaar. De Ipad voor navigatie en marifoon zijn opgeladen en onze hoofdlampjes ook.
Het is zover, nu gaan we echt oversteken naar Spanje. Hoewel het niet altijd gemakkelijk was om te navigeren in Bretagne, hadden we het erg naar onze zin. Ik kijk er naar uit om deze streek op een dag beter te leren kennen, maar nu is het tijd voor iets anders. Au revoir Blaise, Raoul et Emile.
ALWEER ZO LEUK VERTELD. LEUK OM TE LEZEN EN TE BEKIJKEN. LAATSTE FOTO: JESSE MET EEN BUS BRANDSTOF??
goed gezien!!! xxx
Mooie foto’s, mooi verhaal, mooie mensen, mooie reis, mooie kiekjes van de gastronomie. Tot weldra in La Gomera ! XXX
woehoew!!!
Hello darlings!
Leuk om te lezen en fijn dat we jullie een beetje kunnen volgen!
Waar zitten we nu?
Ben benieuwd!
Veel plezier en hopelijk tot ievranst onderweg!
Kuskeus
Tinit
Aaah Tineke, bedankt voor het bericht. We zijn nu in Gran Canaria en vertrekken naar Tenerife begin volgende week.
Kom maar eens af!! xxx
Hey Lynn & C°, leuk om te lezen, ik heb daar in de buurt ook met heel veel plezier rondgevaren … Hoorde van Papa Michel dat alles voortreffelijk verloopt, daar ben ik blij om. Nu zitten jullie waarschijnlijk stilaan op de Canarische eilanden als ik het goed begrepen heb? Geniet ervan en ik ga jullie zeker blijven volgen. Behouden vaart ! Werner
Dag Werner!! Leuk dat je ons volgt. We zijn nu op Tenerife en varen binnen enkele dagen richting La Gomera! Vele zonnige groetjes