Pittig tochtje naar Madeira

De afstand van Cascais naar Madeira bedraagt 480 zeemijl, dat moest lukken in vier dagen en uiteindelijk waren het er drie. De wind waaide 25 knopen met windstoten tot 30 knopen en Offspring ging er als een speer vandoor. Uiteindelijk was het een snelle maar oncomfortabele rit.

 

Vooral in het begin toen er nog veel zeegang stond, was het niet gemakkelijk want wennen aan de constante beweging en voldoende kunnen rusten zijn telkens weer een uitdaging. Veel energie hebben we de eerste dagen niet en ik maak op voorhand eten klaar zodat we niet te lang in de kombuis (naam voor keuken in een boot) moeten staan. Voor ons uit staren, een podcast beluisteren, wat babbelen, … zelfs lezen vergt te veel inspanning.

Afgebroken slaap

Onze nachtwacht verdelen we in blokken van 3 uur en begint om 9 uur ‘s avonds. Dat geeft ons tijd om het avondeten te verteren vooraleer er eentje gaat liggen. Meestal begint Jesse en die houdt ervan om met een kookwekker zijn shift in 15 minuten te verdelen. Zo is hij er zeker van nooit langer dan die tijd in te dommelen. Ik luister meestal naar een podcast of muziek. Als ik de moed vind schrijf ik wat notities neer op mijn telefoon.

Sterren kijken is een bezigheid die niet veel moeite kost en steeds boeiend blijft. Terwijl we zoeken naar de sterrenbeelden, planeten en satellieten valt er geregeld een ster uit de hemel. Op den duur weet ik niet meer wat ik allemaal moet wensen dus wens ik steeds hetzelfde om mijn kansen te vergroten

Vissersboot Offspring

In Vigo ontmoetten we Michel en Lilly, een Frans koppel, dat na jaren zeilen hun boot te koop zetten. Aan hun grote kuis hielden wij een zeiljas, luchtontvochtiger en heel veel (héél véél) visgerief over. Vislijn, stalen onderlijnen, paternosters, octopussen en lokaas, extra haken, molens, uitboomers, visnetten, een fuik,… we zouden Offspring tot vissersboot kunnen omtoveren.

Met veel moed en goesting haalden we de kist met visgerief boven om de nieuwe aanwinst uit te testen. Uiteindelijk hadden we drie keer beet maar vingen we niets. Zo zie je maar dat fancy visgerief geen garantie is voor een succesvolle vangst. Naar ons gevoel gingen we te snel en was het moeilijk om de boot te vertragen eens de vis gehaakt was… of wie zal het zeggen. Gelukkig hadden we nog genoeg ander lekkers bij.

Aankomst in het donker

Na vier dagen en drie nachten varen we rond middernacht de baai van Porto Santo, het kleine broertje (of zusje?) van Madeira binnen. Om brekers nabij het eiland te vermijden varen we met een ruime bocht richting Vila Baleira, aan de Zuidkant van het eiland. We hadden nog kunnen afremmen op voorhand om niet in het donker aan te komen maar op de kaart lijkt de baai vrij open dus we wagen het erop.

Er verschijnen een heleboel wiebelende toplichtjes en voor de zekerheid gooien we ons anker iets verder uit in de baai. We liggen wat te waggelen, maar na een dagenlange tocht op zee voelt het al snel comfortabel. Aangezien de motor heeft gedraaid kunnen we ons afspoelen met warm water voor we in bed kruipen. De aankomst vieren doen we morgen wel. Boa Noite!