Nieuwe voornemens

Vandaag is 1 mei, en ik heb me voorgenomen om vaker op de blog te schrijven. Want waarom mogen voornemens enkel op 1 januari beginnen.

Ondertussen liggen we al een week voor anker in Panama City. De ankerplaats is aan Flamenco Island, een schiereiland op 10 minuten rijden van Casco Viejo, het oude centrum.

Toen we uit het kanaal kwamen moesten we toch twee dagen bekomen. De weken ervoor waren we elke dag druk in de weer om de boot klaar te maken voor de Pacific en de transit zelf door het kanaal was best vermoeiend. Nu zijn we de boot nog meer aan het klaarmaken en doen we de laatste inkopen.

Panama City lijkt vanop het water op een kleine versie van Manhattan. We hebben weinig interesse om er voor de lol te gaan rondhangen want het is druk, heet en vochtig. Daarom zijn er ook zoveel grote malls in en rond de stad. Daar is alles wat je nodig hebt én het allerbelangrijkste… airco! Niemand lijkt hier te overleven zonder.

Vaak zie je mensen in een kantoor zitten met een jas of trui aan en de airco ‘vollen bak’. Zet die dan wat lager zou je denken… maar nee.

Smerig water en rijke mensen

Onze gevoelens zijn gemengd. De Amerikaan heeft hier duidelijk zijn stempel gezet en heeft nog steeds veel in handen en daar zijn vele Panamezen nors om. Begrijpelijk. Expats hebben hier dan weer een goed leven. Naast velen die het moeilijk hebben zijn er een heleboel mensen met veel geld en die zoeken steeds weer andere manieren om het uit te kunnen geven. Dat schept veel ruimte voor ‘business’ en het is niet moeilijk om hier iets van de grond te krijgen.

Nog iemand die hier iets van de grond heeft gekregen is Donald Trump, die hier jaren geleden de Trump Tower heeft gezet. Ondertussen is het omgedoopt naar een andere naam maar als onze vrienden vragen om er iets te gaan drinken zoeken we liever naar een alternatief. We komen in een toffe rumbar in Casco Viejo terecht. Dit gedeelte van de stad was vroeger de plaats waar je zeker niet moest zijn. Ondertussen wordt alles opgelapt en omgetoverd tot de meest gezellige plek van de stad.

Woensdag zouden we naar Galapagos zeilen. De onderkant van de boot moet nog schoongemaakt worden en daarvoor gaan we naar een klein eilandje dichtbij varen want hier is het smerig. Met wat voorbijdrijft kan je een heel dorp bouwen. Some passeert er een dolfijn of rog en dan denk ik: wat doe je hier? Ga weg! Maar die denkt waarschijnlijk hetzelfde van mij.

Een dure shortcut

Dus goed, dinsdag gaan we uitklaren en moeten we 285,70 US dollar betalen. 180 voor de cruising permit die je eigenlijk in’t begin moet betalen en 105,70 voor de ‘zarpe’. Dat is gewoon een uitklaar document. Twee weken geleden was dat nog 5,70 maar na een voorval met een corrupte ambtenaar die er 200 probeerde voor te krijgen van enkele cruisers in Bocas del Toro hebben ze er gelijk honderd bijgelapt. Ach ja wat is honderd meer of minder.

Wees dus voorbereid als je naar Panama komt. Probeer grote inkopen in de Franse eilanden of Colombia te doen en neem genoeg geld mee want ze proberen je hier overal te rollen en het kanaal is al niet goedkoop. Maar de andere weg, zuid rond Kaap Hoorn is natuurlijk nog altijd duurder.

Om toch met een positieve noot te eindigen hebben we hier in Panama toch ook wel hele leuke mensen leren kennen. In de ankerplaats en in de haven aan de Atlantische kust liggen vele andere vertrekkers. We zitten allemaal in’t zelfde schuitje met de grote oversteek voor de boeg en dat schept snel een band. We kijken er naar uit om ze tegen te komen in de mooie Pacific.