46 uur op de Golf van Biskaje

Ik heb mijn oude iPod nog eens bovengehaald zodat ik wat kan mijmeren bij liedjes waar ik vroeger graag naar luisterde. Hij staat op shuffle en Man in the mirror begint te spelen. Ik zal zelf maar niet in de spiegel kijken nu. Het is middernacht en mijn nachtwacht is net begonnen.

 

Gisterennacht zijn we om 2u30 vertrokken vanuit Audierne naar A Coruña. Hoewel we beiden voor vertrek een zeeziekte pilletje genomen hadden, voelden we ons allebei toch wat misselijk. De combinatie van weinig slaap, vertrekken in het donker met één oog op de zeilen en één oog op de Ipad voor navigatie was niet ideaal. Onze zeebenen zijn ver zoek.

De eerste uren gingen goed vooruit. Er stonden zo’n 20 à 25 knopen wind en we haalden 8 à 9 knopen snelheid. ‘Als het zo voortgaat komen we op tijd aan voor de aperitief’. Helaas viel na 15 uur de wind weg en zetten we de motor bij. Jaja, we zijn wel een zeilboot maar waggelen en klapperende zeilen zijn héél irritant. 

Ondertussen klinkt Ray of Light van Madonna door mijn oortjes en bedenk ik mij dat ik dat ook wel kan gebruiken. Het sterrentapijt is bedekt met wolken. Het is donker en wat mistig en ik zie geen steek. Na een uitkijk van 360° ga ik naar binnen om wat thee te zetten. Dergelijke activiteiten vragen meer tijd dan op land en je moet je toch bezig houden tijdens een wacht van drie uur.

Ik kies voor rooibos want de andere opties zijn slaapverwekkend. Lijkt me niet ideaal. Ik heb het gevoel dat koffie en théine zeeziekte bij mij opwekken. Overdag drink ik graag groene thee of iets met gember. Rooibos is ook goed, ook al doet het mij altijd wat denken aan een nat stuk hout.

‘You better lose yourself in the music, the moment. You own it, you better never let it go’... Ik ben nog volop aan het neuriën op de muziek van Eminem als Jesse zijn snuit door het luik verschijnt. Hij heeft meer last van de zee en ziet er nogal verfrommeld uit. Gelukkig heeft hij wat kunnen bijslapen en van mij mocht hij nog langer blijven liggen want ik ben nog niet uitgeluisterd. Maar we kunnen ons beter aan de planning houden dus ik doe mijn reddingsvest en zeilpak uit en kruip in de achterkajuit. 

Scherven brengen geluk

Als ik drie uur later wakker word is het al licht en kunnen we beginnen uitkijken naar het Spaanse vasteland. De wind trekt een beetje aan en we zetten de halfwinder – ook wel obelix of pyjama genaamd – op en halen 6 knopen snelheid. We blijven buiten in de kuip zitten. Kijken rond, lezen wat, praten wat, en af en toe ga ik iets maken om te eten of drinken. We zien veel vogels, weinig andere boten en af en toe een dolfijn. De afstand bedraagt zo’n 340 nm. Dat is gelukkig niet zo ver maar op korte tochten is het ook moeilijk om in een goed ritme te komen en aan het leven op zee te wennen.

Rond 18u30 maak ik noedelsoep met kip. Het smaakt ons en we zijn opgetogen over de aankomst die steeds nadert. Dichter bij de kust waait de wind 25 knopen. We besluiten om te gijpen maar dat lukt niet zo goed en een knoop in de lijn van de traveller lost hierdoor. Twee minuten later breekt de val van de halfwinder en die stort in het water. Het lijkt wel een scène uit ‘over de oceaan’, daar waren ze wel vaker aan het knoeien met dat ding.

Door mijn gedachten flitst Jamais deux sans trois, een spreekwoord dat mijn moeder vaak gebruikt. Even later hoor ik binnen glas aan diggelen slaan. Het is een van de olielampen die gevallen is. Ach, als het dat maar is. We wilden dat lelijke ding toch al weg doen. We ruimen de boel op en gaan weer in de kuip zitten waar we vergezeld worden door een groep dolfijnen.

Het is donker als we de baai van A Coruña binnenvaren en het is serieus opletten hier. Er stroomt een zwerm vissersboten naar buiten en er ligt een hoop vissersboeien. Je zou maar met de schroef in zo’n visnet belanden.

Uiteindelijk blijft het bij die trois tegenslagen en gooien we om middernacht ons anker uit in Enseade de Mera, een baai tegenover A Coruña. Het is hier muisstil, de boot ligt rustig en we ruiken het opgewarmde land. En ook een beetje zweet.

Na een douche en wat slaapthee kruipen we samen onder de wol. De wekker staat uit en het ankeralarm aan. Buenas noches!

 

• 

• 

• 

• 

•