Porto Santo

Vooraleer we naar Madeira gaan bezoeken we Porto Santo, een ander eiland dat deel uitmaakt van Madeira. Want Madeira is niet alleen de naam van het hoofdeiland maar ook van de archipel bestaande uit Madeira, Porto Santo, Ilhas Desertas en Ilhas Selvagens. Ingewikkeld?

 

Die laatste twee zijn op zichzelf ook een kleine archipel bestaande uit enkele eilanden maar buiten enkele wachters en biologen woont er niemand. Waarom ze het geen andere verzamelnaam hebben gegeven is vreemd maar dit is bijzaak eens je de schoonheid van de eilanden hebt gezien.

Na onze oversteek vanuit Cascais kwamen we heel vroeg in de ochtend aan in Porto Santo. Aangezien we in het donker geankerd hadden lagen we wat verder naar buiten, dichtbij de vaargeul van de ferry die tussen Madeira en Porto Santo vaart. We verleggen de boot wat dichter bij de haven en gaan aan land. Het is weekend dus inklaren zal voor maandag zijn maar we gaan al op verkenning.

Duitse koetjes en kalfjes

Te voet gaan we naar Vila Baleira, het centrum van het eiland en we gaan op zoek naar een plek om te lunchen. Onderweg komen we langs een stuk braakliggende grond met een avocado boom op. Er hangt een grote vrucht, klaar om geplukt te worden maar hij hangt te hoog, of wij zijn te klein.

Als we onze zoektocht verderzetten worden we al snel gelokt door de geur van zeevruchten en gaan een lokaal eethuis binnen. We bestellen Vongole schelpen en een lokale vis. De porties zijn groot en alles is lekker. Naast ons zit een oude Zwitser die hier al 20 jaar woont. Ik haal mijn beste Duits boven en we maken een praatje. Als het kon zou ik veel meer vragen stellen over het eiland maar mijn Fix und Fertig cursusboek uit de middelbare school lijkt zo ver weg dus het wordt een gesprek uber Kuhtjes und Calfjes. Hierna rekent hij af en ondersteund door zijn wandelstok wandelt hij langzaam weg. Auf Wiedersehen.

Kieken zonder kop

Nadat we nog een eind zijn gaan wandelen langs de Zuidkust stappen we de Pingo Doce binnen. Ik vind het leuk om op nieuwe plekken in de supermarkt te gaan kijken welke producten ze allemaal verkopen. Net als in Portugal vallen de prijzen hier allemaal goed mee en het aanbod aan fruit, groenten, verse vis en vlees is zeer uitgebreid. Aan de vleestoog zien we een kip liggen met het hoofd en de poten eraan en we krijgen zin om een gebraden kip klaar te maken. Jesse probeert in z’n beste Portugees en gebarentaal aan de dame achter de toog te vragen of ze het hoofd en de poten er nog wil afhakken maar ze neemt haar kapmes en begint het hele dier in stukken te hakken. Misschien toch wat woordjes leren.

De volgende dagen gaan we vaak wandelen op het eiland. Er is niet veel volk en zelden komen we iemand tegen tijdens onze tochten. Hoewel het hier best droog is zijn de landschappen erg mooi en als je wat hoger in de bergen gaat zie je best veel groene en vruchtbare plekken. We komen zelfs wilde kerstomaten tegen en steken onze rugzak ermee vol.

Blijven jullie daar nog lang?

Nadat ik op Instagram een verhaaltje heb gepost over Porto Santo krijg ik een bericht van Joris, onze buurman in Nijlen. We sturen enkele berichten heen en weer en hij boekt een enkel ticket naar Madeira. Binnen enkele dagen zal hij al aankomen. Het is niet altijd gemakkelijk om tijdens deze reis af te spreken met mensen die op bezoek willen komen. Aangezien we niet altijd kunnen garanderen op een zeker moment, op een bepaalde plek ergens te zijn en afhankelijk van het weer en de beschikbaarheid in havens of de kwaliteit van ankerplaatsen maar deze keer lijkt het goed uit te komen. We hebben nog enkele dagen de tijd om op Porto Santo een berg of twee op te klimmen en naar Madeira te varen, een dagtocht van 31 mijl.

Op de havenmuur van Porto Santo schilderen passanten de naam van hun boot, een tekening, namen van de bemanning, het jaar waarin ze er waren,… Het is leuk om langs de muur te lopen en namen van bekenden tegen te komen. Sommigen hebben we zien voorbij varen of ken ik via Instagram maar anderen zoals Jesse en Hilde van de Moon (ondertussen hebben ze een andere boot, Toekan genaamd) kenden we al eerder en hebben we tot ons groot genoegen voor vertrek in Cascais nog ontmoet. Hoewel het mij een leuk idee lijkt om zelf een kunstwerk achter te laten hebben we er geen tijd meer voor gemaakt. Een extra reden om hier nog eens naartoe te komen? Met veel plezier!